کد مطلب:31286 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:68

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا خداوند جهان را آفريد و دوباره مي خواهد از بين ببرد؟

آفرينش جهان ماده مقدمه است براي آفرينش و آزمايش و به كمال رساندن انسان. وقتي هدف حاصل شد، يعني انسان خلق شد و به كمال رسيد( = قرب الهي) جهان ماده از بين مي رود، ولي انسان براي هميشه مي ماند، يعني پس از مرگ وارد عالم برزخ مي شود و پس از انقراض عالم و تمام شدن مدت عالم برزخ قيامت برپا مي شود و انسان ها براي زندگي پايدار و ابدي زنده مي شوند. قرآن مي فرمايد: اوست كه خلق كرد آسمان و زمين را در شش روز در حالي عرش او (مقرّ فرماندهي) بر آب بود، تا شما را بيازمايد.(1) و فرمود: اوست كه تمام نعمت هاي زمين را براي شما (انسان ها) آفريد.(2) نيز فرمود: آن چه را روي زمين است، زينت زمين قرار داديم تا شما انسان ها را بيازماييم كه كدام يك نيكوكارتريد.(3)

بنابراين، جهان مادي خلقت از ابتدا براي آزمايش انسان ها و يك دوره گذراي از زندگي آفريده شده بود، نه براي بقا و جاودانگي. جهان ماده، جهان دگرگوني و زوال و نيستي است و قابليت بقا و جاودانگي ندارد، پس باقي نمي ماند، به همين جهت خداوند فرموده كه هر آنچه در زمين است، فاني است.

موجودات براي اين آفريده شده بودند كه زمينة آفرينش انسان فراهم شود و بشر آفريده شود تا خدا را عبادت كند و بدين وسيله به كمال نهايي و بهشت برين راه يابد، البته با اختيار خودش. انسان موجود ابدي و هميشگي است. اميرمؤمنان(ع) خطاب به مردم فرمود: إنّما خُلقتم للبقاء لا للفناء؛ براي ماندن و بقا آفريده شده ايد، نه براي فاني شدن و از بين رفتن.(4) نيز فرمود: براي آخرت آفريده شده ايد، نه براي دنيا و براي بقا خلق شده ايد، نه براي فنا و نيستي.(5) البته نه بقاي مادي كه كل جهان ماده دچار زوال و فنا است، بلكه حقيقت وجود انسان (كه روح انساني است) هميشه باقي مي ماند.

پي نوشت ها:

1. هود (11) آية 7.

2. بقره (2) آية 29.

3. كهف (18) آية 7.

4. غررالحكم، ج 3، ص 75، مادة خلق.

5. همان، ص 66.